Problemy, troski powodują stan niepokoju, lęku, zagrożenia, pojawiają się natrętne myśli, uporczywe siejące widmo niepowodzenia, rozkminiające różne scenariusze, itd. To działa jak lawina, która mnie zalewa i pochłania a ja nie jestem w stanie nic zrobić, nie mam siły się przeciwstawić, chyba nawet nie mam takiej świadomości wtedy, tam, w tym miejscu, gdy się to dzieje. Wtedy czuję się zaszczuta jak pies, zbita, pokonana, słaba bez nadziei, poddana… Płaczę i zastanawiam się, dlaczego tak łatwo ogarnia mnie cały ten syf? Dlaczego się temu poddaję, skąd we mnie tak mało odporności??? Kiedyś góry przenosiłam, tyle wiary we mnie było i samozaparcia. Co się stało, że tak mam? Dlaczego tak bardzo się boję? Przecież śpię, mimo tych trudnych sytuacji, emocji to ja jednak przesypiam całe noce. To jest wielki sukces. Śpię i to bez wspomagaczy.
Po raz kolejny widzę, że dobrze funkcjonuję, gdy jest dobrze, gdy wszystko układa się po mojej myśli i nie ma żadnych niepokojących sytuacji. Ale gdy tylko pojawia się coś większego, to się sypię i wchodzę na stare tory funkcjonowania. Nie radzę sobie z rzeczywistością, po prostu. Przerasta mnie ona powodując tym samym przeciążenie mojego układu nerwowego. Czuję stres czego efektem między innymi znów są zaburzenia jelitowe a nawet krwawienia, tak było w ciągu ostatnich dwóch dni. Ten objaw pojawia się u mnie tylko w tych ekstremalnych sytuacjach i to mnie martwi oczywiście bo widocznie było grubo ze mną już, że ciało aż krwawiło.
Mówię sobie: „albo się laska weźmiesz do kupy albo popłyniesz, masz albo, albo…”. Bardzo chcę wybrać dobrze, wybieram siłę, moc, skuteczność i chcę mieć poczucie spokoju i radości, tego pragnę, to wybieram. Jest kolejny poranek, zawsze piszę rano, tuż po wypiciu kawy a jeszcze przed śniadaniem. Wtedy najlepiej widzę dzień poprzedni i zazwyczaj łatwiej mi z nadzieją spojrzeć na ten nadchodzący, zobaczymy co dzisiaj będzie, jak się sprawy potoczą.
Jakkolwiek by się one nie potoczyły to ważniejszą kwestią jest jakie reakcje moje będą na to i jakich wtedy wyborów dokonam. Cokolwiek się nie stanie, ważne jest to co ja z tym zrobię. Wydaje się, że wszystko zależy ode mnie, że to w moich rękach jest a nie w cudzych. Tak działa dorosły kierując się własnymi kryteriami a nie poddając się okolicznościom. Chcę tak właśnie działać i nie poddawać się emocjom, strachom, lękom, frustracji…
Wybieram rolę dorosłego, jestem dorosła i o tym właśnie chcę pamiętać.