Wczoraj na terapii usłyszałam słowa, że mam schemat dopasowywania się do innych. I tak rzeczywiście jest, trafione w punkt.
Żeby przetrwać w środowisku jako dziecko musiałam się dopasowywać a potem już tak zostało. Nasze przekonania, wiedza o nas samych i świecie wynikają z oczekiwań wobec nas najpierw naszych rodziców tworząc obraz rzeczywistości, z której sami już potem budujemy schematy zachowania. Metodą kalki, bo wydaje nam się, że tak trzeba, że ci inni wokół nas w dorosłym już życiu też tego oczekują. I jeśli ja kiedyś spełniałam życzenia innych, mało tego cała moja uwaga była skierowana na nich a nie na siebie zapominając o swoich potrzebach, to ten schemat z dzieciństwa jest bardzo silny. Coś wiem na ten temat. I to się odgrywa u mnie przez cały czas w różnych miejscach i z różnymi ludźmi. To samo robię w grupie terapeutycznej, to samo robiłam w pracy, tak samo reaguję w relacjach z przyjaciółmi itp.
Już to wiem, już to widzę…